Bahnwärter Thiel ،PLUS

Der Bahnwärter Thiel lebt glücklich mit seiner Frau und seinem Sohn Tobias zusammen und führt seinen Dienst stets pflichtbewusst und zuverlässig aus. Als seine Frau stirbt, heiratet er die dominante und herrische Magd Lene, mit der er ein Kind bekommt. Lene misshandelt Tobias, und Thiel sieht in einer Wahnvorstellung bereits seine erste Frau mit einem blutigen Bündel über die Gleise fliehen. Einige Zeit später stirbt Tobias durch Lenes Schuld auf den Gleisen. Nachts erschlägt der Bahnwärter Thiel schließlich Lene und sein Kind aus zweiter Ehe und wird in ein Irrenhaus gebracht. Mit Bahnwärter Thiel schrieb Hauptmann eine psychologische Studie, in der er realistisch den Verfall eines Menschen vom pflichtbewussten Kirchgänger zum Mörder schildert. Tiefe verleihen der „novellistischen Studie“, wie der Untertitel des Werks heißt, auch die zahlreichen Symbole und Vorausdeutungen. Als Hauptmann die Erzählung 1887 schrieb, war er knapp 25 Jahre alt. Inzwischen ist „Bahnwärter Thiel“ der bekannteste Prosatext des Nobelpreisträgers.

تیل سیگنال دهنده با همسر و پسرش توبیاس به خوشی زندگی می کند و همیشه وظایف خود را با وظیفه و با اطمینان انجام می دهد. وقتی همسرش می میرد، او با خدمتکار مسلط و رئیس لن ازدواج می کند که از او صاحب یک فرزند می شود. لن با توبیاس بدرفتاری می‌کند و تیل در یک توهم، همسر اولش را می‌بیند که با یک بسته خونی از مسیرها فرار می‌کند. مدتی بعد توبیاس به دلیل تقصیر لن در مسیر می میرد. در شب، تیل، علامت دهنده، سرانجام لن و فرزندش را از ازدواج دومش می کشد و به یک دیوانه خانه منتقل می شود. هاپتمن یک مطالعه روان‌شناختی با سیگنال‌دار تیل نوشت که در آن به‌طور واقع‌گرایانه زوال یک فرد را از یک فرد وظیفه‌شناس کلیسا به یک قاتل توصیف می‌کند. نمادها و پیش‌نمایش‌های متعدد همچنین به «مطالعه رمان‌نویسی» که عنوان فرعی اثر نامیده می‌شود، عمق می‌بخشد. زمانی که هاپتمن در سال 1887 داستان را نوشت، تقریباً 25 سال داشت. «Bahnwarter Thiel» اکنون مشهورترین متن منثور برنده جایزه نوبل است.